DOEL: Hospitalityproject, dicht bij mensen
Het voormalige ziekenhuis in Didam functioneert centrum voor maatschappelijke zorg, cultureel trefpunt en muziekschool. In een fel verlichte lokaal word gehakt en gesneden en gekookt, gebakken en gebraden door de witte brigade van de Lionsclub "De Liemers" onder de professionele leiding van de vriendelijke mevrouw Lia de Jong. In de witte brigade waren werkzaam, chef de partie Frans, topkok Madjid, Bram als maître cuisinier bij de kippenbouten en salades tevens en als ijsmeester. Marcel en Rein waren er ook, maar zij droegen geen werkkleding. Begrijp goed; dat je geen werkkleding draagt wil natuurlijk niet zeggen dat je niks doet. Ze waren hartstikke druk. Onder leiding van General Manager Tom en diens meewerkend voorman Manuel, tevens fotograaf en 'hoofd inkoop schorten' liep de organisatie op rolletjes.
Tegen half vijf verscheen de zwarte brigade die werd geïnstrueerd door Henk de beheerder. De voormalige kapel van het ziekenhuis was ingericht als eetzaal. De bar zit áchter in de kapel. Op de plaats van het altaar is een podium geconstrueerd waarvóór een hek is geplaatst met aan weerszijden een trapje. Het is versierd met asymmetrisch opgehangen guirlandes van blauw/wit crêpepapier en hier en daar een oranje ballon. In de rechterhoek op het podium is een soort van tolkencabine getimmerd met één venster met uitzicht op het podium. Manuel had een vlot modelletje schort in frisse kakikleur bij de Marskramer op de kop getikt. Hij had in de paskamer evenwel uit het oog verloren dat er mensen zijn met een ander postuur dan het zijne. In de breedte waren de schorten namelijk zeer royaal bemeten maar in de lengte kwamen de heren van de zwarte brigade een slordige dertig centimeter tekort. Het euvel hebben zij ondervangen door de schorten als tutu te dragen.
Onze gasten kwamen allen met goede zin binnen. De chauffeurs zijn erin geslaagd de gasten vanaf het begin een prettige sfeer te bieden. Onze gasten waren uitgenodigd via de geëngageerde medewerkers Miriam Peters en Simone Veenhuis van Welcom- die het maatschappelijk werk doen in de regio. Zij waren ook aanwezig en droegen op innemende wijze hun steentje bij. Alle gasten verkeren in omstandigheden waarin het niet vanzelfsprekend is dat ze worden uitgenodigd voor een aangekleed etentje. Ze waren echt uit. Om een indruk te krijgen enkele voorbeelden van persoonlijke situaties. Een bejaarde mevrouw, die al jong haar man verloor en achterbleef met zes kinderen, waarvan de meeste heel ver weg wonen. Een dichterbij wonende zoon kampt met onvoorzienbare tegenslag. Dan waren er mensen die na akelige belevenissen hun geboorteland ontvluchtten, en zich blij en dankbaar toonden om in Nederland te mogen wonen, maar voor wie het vinden van aansluiting niet gemakkelijk is. Mannen die hun eigen huishouden bedruipen met een heel eigen stijl en gezelligheid. Een Engelse wier Nederlandse man na een loopbaan als koopvaardijofficier nog twee jaar thuis heeft gewoond en toen overleed. In Engeland heeft ze nog één ver familielid. De meeste gasten stelden zich graag open voor een gesprekje.
Tijdens het diner trad een goochelaar op, en na het diner werd verstrooiing geboden door de broer van Walther Boxtart en diens muzikale compagnon. Zij zongen liedjes uit de oude doos en wisten met humoristische en rake typeringen de eigen- aardigheden van de mensen in de Liemers in beeld te brengen. Bruno organiseerde, met Tom als assistent, de bingo. Het duurde bijna een half uur voordat de eerste Bingo viel. Maar daarna zette hij de gang er in om precies op de geplande tijd de hoofdprijs uit te reiken. Zelfs de bloemetjes op tafel gingen de deur uit als bingoprijzen. Iedereen was blij, tevreden en voldaan. De commissie onder leiding van Tom en Manuel hebben laten zien dat de club in staat is een nieuw type 'Grote Clubactie' te organiseren.
